NAI, ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!ΠΟΙΑ Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα»

Γιώργος Σεφέρης

Όλοι οι Έλληνες μιλούν αρχαία Ελληνικά.

Τα νέα ελληνικά είναι αρχαία ελληνικά.

Γιατί αισθανόμαστε λοιπόν πως δεν τα γνωρίζουμε;

Γιατί τα ελληνόπουλα δεν διδάσκονται σωστά την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στο σχολείο;

Γιατί γυρνάμε τη πλάτη στις ρίζες μας και την κληρονομιά του αρχαίου ελληνικού κόσμου;

Καίρια και ζωτικής σημασίας ερωτήματα που αν μη τι άλλο, καιρό τώρα επιζητούν διακαώς μια ουσιαστική απάντηση…

Η ελληνική γλώσσα είναι μία και συνεχής μέσα στο χρόνο. Τα χρόνια πέρασαν, η ελληνική γλώσσα προσαρμόστηκε στην κάθε εποχή, αλλά ποτέ δεν εξαφανίστηκε. Σήμερα, μιλάμε την ίδια γλώσσα που μιλούσαν και οι πρόγονοί μας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Μιλάμε την αρχαία ελληνική γλώσσα χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Οι περισσότερες σύνθετες ή παράγωγες λέξεις της νέας ελληνικής γλώσσας περιέχουν λέξεις της αρχαίας ελληνικής από την εποχή του Ομήρου.

Για να μάθουμε μία γλώσσα, πρέπει να την μιλάμε. Οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς, το ξεχνάς. Η γλώσσα είναι εργαλείο σκέψεως. Όσο πιο πολλές λέξεις χρησιμοποιούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών έχει παραμεριστεί και υποτιμηθεί. Σήμερα, η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα διδάσκεται με έναν βασανιστικό τρόπο στα ελληνόπουλα καθώς τους επιβάλλει να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Έτσι, μετά από τρία χρόνια διδασκαλίας οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό αρχαίο κείμενο αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά. Ο τρόπος που διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά οδεύει τους μαθητές στο να μην τα γνωρίζουν. Υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών που έχει απομακρύνει τους Έλληνες από την πραγματική γλώσσα που είναι τα αρχαία.

Στο εξωτερικό αντίθετα, υπάρχουν χώρες που αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα των αρχαίων ελληνικών. Αυτά που στην Ελλάδα κάποιοι τα χαρακτηρίζουν αχρείαστα και τα βάζουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα σε άλλες χώρες αποτελούν αδιάσπαστο κομμάτι της παιδείας τους και τα προσέχουν ως κόρη οφθαλμού. Αυτή τη στιγμή διδάσκονται αρχαία ελληνικά σε σχεδόν 30 ευρωπαϊκές χώρες από την Πορτογαλία έως την Ρωσική Ομοσπονδία και από την Αγγλία έως την Ιταλία. Είναι αλήθεια ότι σε πολλές χώρες ο αριθμός μαθητών που παρακολουθούν τα μαθήματα έχει μειωθεί σημαντικά κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών επειδή σε πολλές χώρες έχει επικρατήσει η άποψη, ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μια «πεθαμένη» γλώσσα. Υπάρχουν εν τούτοις ισχυρές εστίες αντίστασης σε πολλές χώρες και κυρίως στην Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία. Οι υποστηρικτές της συνέχισης και ενίσχυσης της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών προβάλλουν ισχυρά επιχειρήματα όπως το ότι δεν είναι νεκρή γλώσσα και ότι η επαφή των νέων με τα κλασικά κείμενα τούς κάνει καλύτερους ανθρώπους, καλύτερους πολίτες και καλύτερους επαγγελματίες – επιστήμονες.

Είναι στ’ αλήθεια λυπηρό κι εξοργιστικό συνάμα να μεθοδεύεται ο ενταφιασμός και η απαξίωση της παιδείας αυτής στην ίδια τη χώρα που τη γέννησε και την ίδια στιγμή οι ξένοι να αναγνωρίζουν την τεράστια συμβολή της κλασικής παιδείας στη διαμόρφωση του πολιτισμού τους. Είναι λυπηρό κρατικοί παράγοντες και ακαδημαϊκοί να υποστηρίζουν την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών, όταν όλοι γνωρίζουμε πως μέσα στην νέα Ελληνική γλώσσα υπάρχει και η αρχαία η οποία αποτελεί τον σκελετό της βάσης όπου στηρίζεται η νέα Ελληνική γλώσσα.

Το Υπουργείο Παιδείας είναι απαραίτητο να κατανοήσει ότι με την διδασκαλία ατελείωτων συντακτικών και γραμματικών κανόνων δεν πρόκειται τα ελληνόπουλα να μάθουν να μιλούν αρχαία ελληνικά. Επιβάλλεται να ενταχθεί και η ομιλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας μέσα στην σχολική τάξη. Η πολιτική και πνευματική ηγεσία της χώρας οφείλει να μεριμνήσει για την αναβάθμιση και ενίσχυση των κλασικών σπουδών στην ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οι καθηγητές καλούνται να επιστρατεύσουν το πάθος και την ευρηματικότητα τους με σκοπό να εμπνεύσουν στους μαθητές τους την αγάπη και το σεβασμό για το μάθημα.

Εδώ και πολλές δεκαετίες αφήσαμε πίσω μας τον αρχαίο κόσμο και όλα εκείνα που μας έκαναν να ξεχωρίζουμε στον παγκόσμιο χάρτη. Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος και ν’ αλλάξουμε κατεύθυνση πριν να είναι αργά. Αυτό που έχει ανάγκη αυτός ο τόπος είναι η πολιτιστική αναγέννηση και όχι η πολιτιστική γενοκτονία. Είναι καιρός ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να εκπληρώσει το χρέος του.

Η Ελληνική είναι η γλώσσα που έχει καταστεί ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως. Είναι η γλώσσα μέσα από την οποία μας άφησαν το έργο τους σπουδαίοι φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς και επιστήμονες. Πλάτων, Θουκυδίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Ιπποκράτης και τόσοι άλλοι. Είναι η πλούσια γλώσσα της λογοτεχνίας και η ακριβής γλώσσα της επιστήμης. «Πρόκειται για μια γλώσσα που μιλιέται αδιάλειπτα εδώ και 40 αιώνες, ενώ επί 28 αιώνες γράφεται με την ίδια γραφή και το ίδιο ελληνικό αλφάβητο και επί 24 αιώνες γράφεται με την ίδια ορθογραφία», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης.

Και ένα ρητορικό ερώτημα: Πως γίνεται να δίνουμε στα παιδιά μας αρχαία ελληνικά ονόματα και την ίδια στιγμή να μην αντιδρούμε στην απομάκρυνσή τους από την αρχαία ελληνική γλώσσα και ιστορία;

Εν κατακλείδι..

Και γνωρίζουμε και μιλάμε αρχαία ελληνικά.

Όσο και αν κάποιοι ροκανίζουν τα θεμέλια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αυτά παρέμειναν και θα παραμένουν ακλόνητα στο βάθος των αιώνων. Πρέπει να γνωρίσουμε το παρελθόν μας για να ελέγξουμε το μέλλον μας.

Απόσπασμα από ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη μετά την βράβευσή του με το Νόμπελ της ποίησης :

«… Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου… Μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να ‘μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας… Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα» όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια.»