Covid-19: ΠΡΟΣΟΧΗ ΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ…

«MENOYME ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ» ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ Η…ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

«Νέα κανονικότητα». Μια νέα λέξη μπήκε απότομα στη ζωή μας και στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Μια κανονικότητα που ακόμη πραγματικά δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Ο φονικός ιός έχει εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας «μολύνοντας» κάθε σκέψη, κάθε κίνησή μας. Όλη η ανθρωπότητα ζει πρωτόγνωρες συνθήκες, καλούμενη συνάμα να επαναπροσδιορίσει τις πανανθρώπινες αξίες της. Καθημερινά γινόμαστε θεατές τραγικών παραστάσεων που διαδραματίζονται μέσα σε νοσοκομειακές μονάδες σε όλο τον κόσμο με τους «ήρωες της πρώτης γραμμής» να δίνουν τον δικό τους σκληρό αγώνα με αυταπάρνηση και θάρρος. Όλοι μας καλούμαστε να υιοθετήσουμε και να τηρήσουμε αυστηρά και απαρέγκλιτα όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας και υγιεινής για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Καθημερινά ο αριθμός των κρουσμάτων παγκοσμίως είτε αυξάνεται είτε παραμένει σταθερός έχοντας όμως ως κοινό παρανομαστή την απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών.

Ποιος να το φανταζόταν εν έτη 2020 ότι μια παγκόσμια υγειονομική κρίση σαν κι αυτή που βιώνουμε εδώ και μήνες θα έβαζε σε καραντίνα ολόκληρο τον πλανήτη! Ξαφνικά όλοι μιλάμε την ίδια γλώσσα μέσα από έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας που ξεπροβάλει κάτω από την ανυπόφορη μάσκα. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους φόβους, σε όποιο μέρος και όποια γωνιά του πλανήτη κι’ αν βρισκόμαστε. Η επιστροφή στην προ-κορωνοιού καθημερινότητα φαντάζει αρκετά μακρινή. Αλλάξαμε συνήθειες χωρίς να το θέλουμε: δεν αγκαλιαζόμαστε, δεν φιλιόμαστε, δεν ανταλλάσουμε χειραψίες, δεν μιλάμε. Μα για πόσο ακόμα; Πότε θα σταματήσει όλος αυτός ο κορωνο-εφιάλτης; Δυστυχώς απάντηση δεν υπάρχει, προσώρας. Τι οξύμωρο και εξοργιστικό συνάμα! Ο Κορωνοιός κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε εγκλωβισμένοι μέσα σε μια γυάλα αυτοπροστασίας για να έχουμε την υγεία μας.

Την ώρα που αρκετές χώρες σε όλο τον πλανήτη δίνουν ακόμη μια δύσκολη μάχη απέναντι στον αόρατο αντίπαλο, εμείς για πρώτη φορά παγκοσμίως γινόμαστε δέκτες πολύ εγκωμιαστικών σχολίων. Αδιαμφισβήτητα έχουμε κερδίσει την πρώτη μάχη. Η Ελλάδα έχοντας διαχειριστεί υπεύθυνα και έγκαιρα την επιδημία του Κορωνοιού αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ενώ την ίδια ώρα ανέκτησε μέρος από τη χαμένη αξιοπιστία της σε διεθνές επίπεδο.

Η νίκη αυτή ανήκει σε όλους. Η περιπέτεια της Ελλάδας δίδαξε, ότι η Πολιτεία παίρνοντας τολμηρά και αποφασιστικά μέτρα με βασικό γνώμονα την ασφάλεια του πολίτη κατακτά και την εμπιστοσύνη του. Για πρώτη φορά -έπειτα από πολλά χρόνια- Κυβέρνηση, γιατροί, νοσηλευτές και πολίτες γίνονται μια γροθιά όλοι μαζί απέναντι στον φόβο του θανάτου, απέναντι στον κοινό εχθρό.

Η Κυβέρνηση, ως όφειλε, έβαλε πάνω απ’ όλα την αξία της ανθρώπινης ζωής. Το Κράτος μας ξάφνιασε ευχάριστα αποδεικνύοντας στην πράξη ότι λειτουργεί και ότι είναι αποτελεσματικό. Οι πολίτες εμπιστευθήκαν τους ειδικούς και επέδειξαν υπεύθυνη στάση ατομικής συνείδησης και κοινωνικής ευθύνης. Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων, λοιμωξιολόγων, επιδημιολόγων αλλά και οι γιατροί, οι νοσηλευτές, όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό σε αυτή την τεράστια υγειονομική κρίση. Πρόκειται λοιπόν για μια ισχυρή «παρακαταθήκη» που πρέπει όχι μόνο να διατηρηθεί μέχρι τέλους αλλά και να ενισχυθεί περαιτέρω για την αντιμετώπιση μελλοντικών απρόβλεπτων προκλήσεων και κινδύνων.

Η πανδημία όμως αφήνει στο θανατηφόρο πέρασμά της άλλη μια «παρακαταθήκη» στη χώρα μας: την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Μέσα σε λίγους μήνες υλοποιήθηκε ότι δεν είχε γίνει τα τελευταία πολλά χρόνια. Οι Μονάδες εντατικής θεραπείας διπλασιαστήκαν, αλλά σίγουρα δεν αρκούν. Η Κυβέρνηση οφείλει να συνεχίζει να στηρίζει το ιατρικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό της χώρας. Μόνο με αυξημένη χρηματοδότηση, μόνιμες προσλήψεις και ενίσχυση των προϋπολογισμών των νοσοκομείων μπορεί να θωρακιστεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τότε μόνο σίγουρα θα μπορέσουν και οι «ήρωες της πρώτης γραμμής» να χειροκροτήσουν παρατεταμένα.

Η εμπειρία της πανδημίας απέδειξε πως τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή αλλά όλα κατακτώνται με κόπο και μεγάλη προσπάθεια. Ο διχασμός, η διγλωσσία, η κομματική αντιπαράθεση, τα επικοινωνιακά τερτίπια για εσωτερική κατανάλωση αποτελούν πλέον πολυτέλεια και οφείλουν να περάσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είναι απαραίτητο να παραμείνουμε ενωμένοι μέχρι το τέλος, εάν επιθυμούμε να νικήσουμε ολοκληρωτικά τον πόλεμο με τον ιό. Μπορεί να κερδίσαμε την πρώτη μάχη όμως δυστυχώς έπεται και συνέχεια. Η ανησυχία για ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας εντείνεται. Ο κίνδυνος αναζωπύρωσης παραμένει απολύτως πραγματικός.

Η πανδημία απέδειξε επίσης, πως δεν γνωρίζει σύνορα. Δεν επιλέγει χώρες ισχυρές ή αδύναμες. Και κάπου εδώ συνειδητοποιούν οι πάντες ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών πρέπει να ενισχυθεί και να επανακαθοριστούν οι προτεραιότητες της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ο ιός είναι παγκόσμιος και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπισθεί. Άλλωστε η παγκόσμια αλληλεγγύη δεν είναι μόνο ηθική υποχρέωση αλλά είναι προς το συμφέρον όλων.

Ας σταθούμε λοιπόν όλοι στο ύψος των περιστάσεων προκειμένου ο ιστορικός του μέλλοντος στην καταγραφή αυτής της πρωτοφανούς για τα παγκόσμια δεδομένα υγειονομικής κρίσης, καταφέρει να αφήσει ακόμη μια παγκόσμια «παρακαταθήκη» για τις μελλούμενες γενιές. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η ιστορική αναφορά ότι όλη η ανθρωπότητα κατάφερε ν’ αντιμετωπίσει έναν κοινό αόρατο φονικό εχθρό ούσα ενωμένη βάζοντας πάνω από την οικονομία και τους αριθμούς το ανώτατο υπέρτατο και μη διαπραγματεύσιμο αγαθό, την δημόσια Υγεία.