ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ;ΨΑΞΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΒΡΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΧΑΜΕΝΗ Η ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΑΡΕΤΗ

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ…

Προκλήσεις επί προκλήσεων και πάλι από την αρχή. Ένα σκηνικό γνώριμο και χιλιοπαιγμένο, το ίδιο μοτίβο πλαισιωμένο από κάθε είδους απειλές -λεκτικές και μη- από κάθε είδους προσβολές, με αποδέκτη πάντοτε το ίδιο ‘θύμα’. Μπορεί άραγε ν’ αλλάξει μια κατάσταση χρησιμοποιώντας συνεχώς τα ίδια μέσα; Και η απάντηση έρχεται πάλι με ερώτηση: Μπορείς μέσω της ίδιας χιλιοχρησιμοποιημένης συνταγής να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα; Τα πράγματα είναι τόσο απλά, όχι!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ; ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Η κατάσταση εντός και εκτός συνόρων λίγο-πολύ γνώριμη χρόνια τώρα:

Τα ξενόφερτα κοράκια της Διεθνούς Οικονομικής Τρομοκρατίας εξακολουθούν να μας πίνουν τα αίμα ενώ παραδέχονται κάθε λίγο και λιγάκι τα λανθασμένα αμαρτήματά τους ζητώντας συγχώρεση, μα όλο στα ίδια λάθη(;) υποπίπτουν… Και εμείς ίδιοι…

Οι ‘καλές’ τράπεζες αδειάζουν τις τσέπες μας υποσχόμενες καλύτερες μέρες για όλους μας ενώ οι μαύρες μέρες πάνε και έρχονται χωρίς ποτέ να φεύγουν με τα μαύρα σύννεφα να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας έτοιμα να μας μουσκέψουν με κεραυνούς και καταιγίδες... Και εμείς ίδιοι…

Το μνημόνιο συνεχώς μετεξελίσσεται σαν καλός χαμαιλέων, αλλάζει σχεδόν κάθε χρόνο όνομα για να μπει ως κάτι καινούργιο στη ζωή μας με αντιδράσεις ανύπαρκτες και μηδαμινές… Και εμείς ίδιοι…

Οι διεθνείς σύμμαχοί μας βρίσκονται πάντα διπλά μας ποικιλοτρόπως.. είτε συμπονώντας μας με χτυπήματα στην πλάτη, είτε χύνοντας ‘κροκοδείλια δάκρυα’ για τον τριτοκοσμικό μας βίο είτε κουνώντας μας το χέρι για τις πολυδάπανες σπατάλες μας ζητώντας -με το ίδιο χέρι πάντοτε- τα ‘σπασμένα’ πίσω... Και εμείς ίδιοι…

Οι Τούρκοι γείτονές μας, μας προκαλούν συνεχώς παίζοντας το δικό τους ανατολίτικο παζάρι, οραματιζόμενοι τη νέα οθωμανική αυτοκρατορία και τη δική τους «Γαλάζια πατρίδα» πλαισιωμένη από τα «σύνορα της καρδιά τους»…. Και εμείς ίδιοι…

Όλοι, χρόνια τώρα, υπόσχονται τη σωτηρία της χώρας και των ζωών μας, μα συνεχώς παραμένουμε ζωντανοί νεκροί, έρμαια της ανύπαρκτης κακότροπης καθημερινότητας μας… Και εμείς ίδιοι…

Όλα γύρω μας αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, αξίες και ιδανικά γκρεμίζονται, θεσμοί όπως η οικογένεια, η εκπαίδευση, η Πολιτεία, η θρησκεία μεταβάλλονται προς άγνωστες κατευθύνσεις έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις καινούργιες ανάγκες… Και εμείς ίδιοι…

ΜΑ ΓΙΑ ΣΤΑΣΟΥ…

Γιατί δεν σηκωνόμαστε από τον καλοβολεμένο καναπέ μας να βγούμε στους δρόμους να παλέψουμε;

Γιατί βρίσκουμε καταφύγιο στους 4 τοίχους του σπιτιού μας πίσω από τις οθόνες του υπολογιστή μας ζώντας την δική μας εικονική πραγματικότητα με αποχαυνωμένα τα εγκεφαλικά μας κύτταρα;

Γιατί δεν βροντοφωνάζουμε όλοι μαζί με μια φωνή: φτάνει πια σε όλη αυτή τη νοσηρή και αποκρουστική κατάσταση;

Γιατί δεν αντιδρούμε ως απόγονοι γενναίων αγωνιστών που πολέμησαν για την Ελευθερία και τη Ζωή;

Τι περιμένουμε για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά νοητικά και σωματικά; Γιατί δεν αντιστεκόμαστε και περιμένουμε όλα να λυθούν από τους άλλους? Εάν όχι εγώ και εσύ, τότε ποιος;

ΜΑ ΓΙΑ ΣΤΑΣΟΥ…

Είναι δυνατόν ο ανθρωπινός νους να τα έχει αντιληφτεί όλα αυτά και να παραμένει ίδιος;

ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ…

Παράπονα, παράπονα και πάντα μόνο παράπονα. Η λέξη αλλαγή απουσιάζει κατά ένα παράξενο ηθελημένο (;) τρόπο από το λεξιλόγιό μας, από την ίδια μας τη ζωή. Η αλλαγή αγγίζει πάντα μόνο ότι αφορά εμάς και μόνο εμάς, επιφανειακά, χωρίς κανένα ίχνος βαθειάς και ουσιαστικής αναζήτησης με αποτέλεσμα να ζούμε έναν ίδιο απαράλλακτο κύκλο ζωής που έρχεται και παρέρχεται κάνοντας την ίδια πορεία, με την ίδια αρχή και το ίδιο τέλος. Και μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο όλα γυρίζουν ρυθμικά μα όλα τα ίδια μένουν στο φινάλε. Μα πώς θα μπορούσε άλλωστε να μπει ένα οριστικό τέλος σε μια υπαρκτή μα ανεπιθύμητη κατάσταση, εάν δεν την έχεις πρώτα αντιληφθεί; Για την αλλαγή που όλοι επικαλούμαστε πρέπει να είμαστε νοητικά, ψυχικά, σωματικά διαθέσιμοι και έτοιμοι να την επιφέρουμε. Θέλει δύναμη. Θέλει να θέλεις.

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ…

Ποια συναισθήματα θα χρωμάτιζαν τις σκέψεις που θα αναδύονταν με τη θέα αυτής της αέναης και μη επιθυμητής κίνησης; Μήπως το αντίκρισμα ενός ρυτιδιασμένου και άγριου προσώπου κινητοποιήσει τις βαθιά ριζωμένες και ακίνητες πεποιθήσεις για ριζική αλλαγή; Μήπως η θέα ενός μη ελκυστικού προσώπου αγγίξει τις πιο ευαίσθητες αξίες που έχουν θαφτεί καλά κάτω από τα πιο σκληρά εγωιστικά πάθη; Μήπως η παρουσία ενός αγύμναστου και καταπονημένου από αδιαφορία σώματος οδηγήσει στο καμπανάκι εκείνο του κινδύνου που θα ενεργοποιήσει τη θέληση για αγώνα και συμμετοχή στον στίβο της ζωής; Μα εάν είναι έτσι, μείνε εκεί. Κοίταξε επίμονα και σχολαστικά τον καθρέφτη απέναντί σου για να αντικρίσεις την πραγματική αλήθεια. Μα απαραίτητη προϋπόθεση είναι να το θέλεις. Να θέλεις να ανακαλύψεις την αλήθεια. Πρέπει να ξεσκονίσεις τον θαμπωμένο καθρέφτη για να φτάσεις στην όμορφη εσωτερική του πλευρά. Τότε μόνο θα φτάσεις και στην δική σου εσωτερική και απόκρημνη γωνιά. Τότε θα ξυπνήσουν και οι απαντήσεις που χρειάζεσαι για να δώσεις ένα τέλος σε αυτά που σε βασανίζουν και που όλο τα αποφεύγεις. Κάπου εκεί θα εμφανιστούν και οι λέξεις Αρετή και Τόλμη που χρειάζεσαι για να προχωρήσεις. Ψάξε καλά, ψάξε βαθιά όσο πιο βαθιά μπορείς, θα δυσκολευτείς μα κάθε ανακάλυψη έρχεται μετά από πολύ κόπο και έναν βασικό σκοπό: το να θέλεις να ζεις όπως θέλει η ψυχή σου και όλο σου το είναι.

Δεν υπάρχουν μαγικοί καθρέφτες, παρά μόνο αληθινοί που δείχνουν κάθε ψεγάδι και κάθε αδυναμία. Αγάπησε τον καθρέφτη για τις αλήθειες που θα σου δείξει. Δεν υπάρχουν καθρέφτες που μιλάνε, παρά μόνο σιωπηλοί. Ψάξε και άκουσε κάθε σιωπή, θα σε κατευθύνει στον δρόμο της ατέρμονης σκέψης σου.

Ναι, τώρα το γνωρίζεις, μην το αποφεύγεις άλλο, μην το αναβάλλεις άλλο.

ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ…

Τι όμορφες λέξεις! Μα λέξεις ξεθωριασμένες στο πέρασμα του χρόνου, λέξεις ξεχασμένες σε κάποια σκονισμένα λεξικά, λέξεις ξένες στα ανθρώπινα χείλη.

Μόνο όταν χρωματιστούν, ξεσκονιστούν, ειπωθούν αυτές οι λέξεις θα αποκτήσουν νόημα οι πράξεις.

ΘΕΛΕΙ…

Αρετή και Τόλμη να κοιτάς μπροστά χωρίς φίμωτρο, χωρίς παρωπίδες

Αρετή και Τόλμη να πας κόντρα στο κύμα που σε παρασύρει στο βυθό της λήθης και της απραγίας

Αρετή και Τόλμη να φωνάξεις δυνατά και να ζητήσεις να πάρεις πίσω τη ζωή που σου έκλεψαν και κατακρεούργησαν

Αρετή και Τόλμη να επαναφέρεις εκείνες τις άξιες και εκείνα τα ιδανικά που θα σε κάνουν να φέρεσαι ανθρώπινα και όχι απλά να είσαι άνθρωπος

Αρετή και Τόλμη να φτιάξεις έναν κόσμο δίκαιο, γεμάτο αγάπη και καλοσύνη

Αρετή και Τόλμη να λες Φτάνει Πια

ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ…

Τέρμα στους προβληματισμούς, τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες και πάσης φύσεως ερωτηματικά. Ώρα για πνευματική και σωματική δράση. Εφόσον εντόπισες τη πηγή του κακού μέσα σου, μπορείς να αντιμετωπίσεις και το κακό εκεί έξω.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ; ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Η απάντηση βρίσκεται μέσα σου. Κοίτα γενναία τον καθρέφτη της ψυχής σου.

Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία.